Wat is oplossingsgerichte therapie?

Korte oplossingsgerichte therapie richt zich op de oplossing en de ‘succesmomenten’.
Bij oplossingsgerichte therapie, waarvoor ook wel de Engelse term solution-focused therapy wordt gebruikt, stelt de therapeut zich niet op als expert. De cliënt wordt gezien als de echte deskundige in zijn of haar eigen problematiek.
De werkwijze bij oplossingsgerichte therapie verschilt sterk van andere vormen van psychotherapie. De meeste therapievormen richten zich eerst op een probleemanalyse: het omschrijven van de problemen en het onderzoeken van de oorzaken. Die oorzaken worden onder andere gezocht in het verleden, de omgeving of de gedachten- en gedragspatronen van de cliënt. Oplossingsgerichte therapie ziet de probleemanalyse als een inefficiënte omweg en slaat deze omschrijvende en onderzoekende fase over.

De oplossing centraal

Therapeuten die werken volgens de theorie van probleemoplossende therapie zijn ervan overtuigd dat het niet nodig is om te begrijpen hoe een klacht is ontstaan. In plaats van zich te verdiepen in het probleem, verdiept probleemoplossende therapie zich in mogelijke oplossingen. De cliënt wordt vanaf het begin aangemoedigd zich te concentreren op de nu nog denkbeeldige situatie waarin het probleem is opgelost. Daarbij gaat men ervan uit dat de cliënt de oplossing onbewust al in zich heeft, namelijk in de vorm van uitzonderingen op het probleem. Geen enkel probleem is namelijk constant aanwezig.

Focus op de toekomst

In oplossingsgerichte therapie concentreert de cliënt zich op de situaties waarin het probleem zich niet voordoet, of minder op de voorgrond treedt. De cliënt bepaalt zelf het doel van de therapie. Om dit doel te bereiken richt oplossingsgerichte therapie zich alleen op het verleden als het om successen van de cliënt gaat. In elk ander geval ligt de focus van oplossingsgerichte therapie op het heden en de toekomst. De behandelaar let niet op de klacht van de cliënt, maar op datgene wat de cliënt al goed doet.